بررسی فراوانی یافته های رادیولوژی کیست هیداتید ریه در ارتباط با علائم بالینی در بیماران

مقدمه: از نظر رادیولوژیک، یافته های تیپیک بیماری کیست هیداتید به خوبی شناخته شده است؛ اما کیست های عفونی و سوراخ شده ممکن است با تصاویر مختلف و غیر معمول در رادیولوژی مشخص شوند که باعث تأخیر در تشخیص و درمان مناسب می شود. هدف از انجام این مطالعه، تعیین یافته های شایع رادیولوژیک در بیماران مبتلا به کیست هیداتید ریه بود. روش ها: این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی بر روی 77 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان الزهرای (س) اصفهان جهت درمان کیست هیداتید ریه انجام شد. جهت جمع آوری اطلاعات از چک لیست حاوی سن، جنس، علایم بالینی اصلی بیمار و مدت زمان آن، سمت درگیر ریه، یافته های گرافی ساده ی قفسه ی صدری (cxr) و یافته های ct اسکن استفاده شد. اطلاعات به دست آمده در نرم افزار spss و با آزمون های fisher exact test و 2 χ آنالیز شد و 05/0 > p معنی دار تلقی گردید. یافته ها: در این مطالعه، 77 بیمار با میانگین سنی 41/15 ± 27/34 سال و با میانگین مدت علائم 46/24 ± 36/143 روز مورد بررسی قرار گرفتند. 61 درصد بیماران مرد و 39 درصد زن بودند. 7/75 درصد بیماران در گرافی ساده ی قفسه ی صدری ضایعات radiopaque گرد داشتند. در 7/37 درصد بیماران تشخیص کیست هیداتید تنها بر اساس یافته های عکس ساده ی قفسه ی صدری و شرح حال انجام شد. در بقیه ی بیماران، از ct اسکن برای تشخیص کمک گرفته شد. تظاهرات کیست ساده در ct اسکن 25 بیمار از 47 بیمار دارای ct اسکن (3/52 درصد) وجود داشت. ارتباطی بین احتمال پارگی کیست هیداتید بر اساس یافته های ct اسکن با جنس، نوع علایم موقع مراجعه، لوب درگیر و سمت درگیر ریه وجود نداشت (05/0 < p). در بررسی ارتباط بین متغیرها با احتمال پارگی کیست بر اساس یافته های رادیوگرافی ساده ی قفسه ی صدری ارتباطی با سن، مدت علائم، جنس، لوب درگیری و سمت درگیر ملاحظه نشد (05/0 < p) . نتیجه گیری: در تشخیص قطعی کیست هیداتید، یافته های رادیولوژیک به تنهایی در ارتباط با علائم بالینی کمک کننده نیستند و شناسایی مسائل اپیدمیولوژیک و شک قوی در مناطق درگیر همیشه باید مد نظر باشد.